'impudence of good intent'

'impudence of good intent'

Serra Behar, Zeynep Beler, Elif Boyner, Hera Büyüktaşçıyan, Özgür Erkök, Erol Eskici,Ahmet Doğu İpek,Kaan Kuley,Can Kurucu,Gümüş Özdeş, Ozan Türkkan
(curated by Nihan Çetinkaya)

“Someone who doesn’t need the approval of others, who isn’t blinded by immense ideals and lead performances”(*), someone who holds on firmly to their stance, would not feel the need to make an effort to legitimize their area of strength by hiding behind their good will and trying to satisfy the need of the people around them.
Nietzcshe says “altruism, living for others and the like may be protections against the harshest type of selfishness. However, forgetting oneself, misunderstanding, belittling, confining oneself into mediocrity is the essence of common sense. My love of people is an exercise of constant self defeat.”
There…belief has no expectations. everything is net. (Good)will always presupposes the ability to analyse oneself under any circumstance. It is with this understanding we decide whether or not our good will reflects our truths (reality). And we alone can make this decision. Social interaction starts here, with oneself: balancing the traffic between hundreds of identities we have within to form our unity. With this balance comes a continual state of “being alert against oneself”(*) we can only exist within the flow when we can sustain our good will with the spontaneity of an individual who has had a pleasant childhood - without moving away from the role we have assigned to (ourselves)- as opposed to one who had to grow up too quickly.

(*) hande demircioğlu, fragments

-

Dışsal bir onaya ihtiyaç duymayan, büyük ideallerin, baş rollerin gözlerini almadığı, herşeye rağmen durduğu yerin değişmezliğinde tutunan biri, iyi niyetinin arkasına sığınıp, karşısındakinin veya yanındakinin iyilik ihtiyacını gidermeğe çalışarak kendi etkinlik alanını meşru kılmak yolunda özel bir çaba sarfetme gereği duymaz.
“İyilikseverlik, başkası için yaşama ve benzerleri, en sert bencilliğin sürdürülmesinde koruyucu önlem olabilirler. Oysa kendini unutmak, yanlış anlamak, küçültmek, daraltmak, orta değerde yapmak sağduyunun ta kendisidir. Benim insan sevgim sürekli bir kendimi yeniştir”, der Nietzcshe.
Orada inancın beklentisi yoktur. Herşey nettir. İyi niyet, kendini her şekilde masaya yatırabilmeyi ön şart sayar. Bu uzun mesailer, iç yolcululuklar gerektirir. Ancak bunu başarabildikten sonra iyi niyetimizin kendi doğrularımızı (hakikatimizi) yansıtıp yansıtmadığına karar verebiliriz. Ve ancak biz bu kararı verebiliriz.Sosyalleşmek burada başlıyor, yani kendi içinde: İçimizdeki yüzlerce bizin trafik dengesi bizim kendi bütünlüğümüzü oluşturuyor. Bu denge ki sürekli kendine karşı tetikte olmayı gerektirir. İyi niyetimizi büyümüş de küçülmüş bir çoçuk olarak değil de çocukluğu iyi geçmiş bir bireyin kendiliğindenliği olarak varedebildiğmiz sürece hakikat oyununda kendimize biçtiğimiz rolün dışına çıkmamayı becerebiliyoruz demektir.
“İyi Niyetin Arsızlığı” sergisi 19 Haziran – 28 Temmuz tarihleri arasında artSümer’de izlenebilir.